Muzyka i poezja w Willi
„Fancy” - koncert na cztery ręce
W niedzielę 7 lipca o godz. 17.30 zapraszamy do Willi Decjusza na koncert w wyjątkowym wykonaniu duetu fortepianowego. Dwoje pianistów Ghadeer Abaido oraz Svetozar Ivanov wykonają na cztery ręce utwory Jana Sebastiana Bacha, Wolfganga Amadeusza Mozarta i Franciszka Schuberta.
Pomiędzy utworami muzycznymi usłyszymy tekst poematu angielskiego autora Johna Keatsa (1795-1821) w interpretacji Setha Travaglino.
PROGRAM:
“Fancy”
Ghadeer Abaido i Svetozar Ivanov – fortepian na 4 ręce
Gottes Zeit ist die allerbeste Zeit, BWV 106 – J. S. Bach (1685-1750)
Fantasy in F Minor, K 608 – Wolfgang Amadeus Mozart (1756-1791)
Fancy for two to play – Thomas Tomkins (1572-1656)
Gravity – David Lang (b.1957)
A Verse for two to play – Nicholas Carleton (1570-1630)
Fantasy in F Minor, D 940 – Franz Schubert (1797-1828)
Gottes Zeit ist die allerbeste Zeit, BWV 106 – J. S. Bach (1685-1750)
Poemat Fancy” Johna Keatsa (1795-1821) w interpretacji Setha Travaglino
Bezpłatne wejściówki na koncert do pobrania pod linkiem:
https://bilety.willadecjusza.pl/index.php/repertoire.html?id=315
Svetozar Ivanov jest profesorem fortepianu na Uniwersytecie Południowej Florydy, prowadził również klasy fortepianu podczas Green Mountain Chamber Music Festival w Vermont, Festiwalu Muzycznym Brancaleoni we Włoszech, Festiwalu Pianistycznym w Pradze w Czechach, Festiwalu Pianistycznym Walled City w Irlandii Północnej oraz jest dyrektorem artystycznym Dyrektor Steinway Piano Series na Florydzie, a także nowo utworzonego Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego Brancaleoni. Jest artystą Steinwaya, posiada stopnie naukowe w Bułgarskim Konserwatorium Narodowym i Uniwersytecie Michigan (doktor sztuk muzycznych). Artysta wielokrotnie występował z recitalami i koncertami z orkiestrą na całym świecie.
Svetozar Ivanov jest szczególnie znany z oryginalnych projektów, łączących ze sobą różne formy sztuki (filmy dokumentalne, filmy artystyczne, animacje, poezja, opowiadania, taniec na żywo, obrazy, światła). Jego DVD „Perpetual Tango” będące syntezą muzyki, ruchu, multimediów zostało wydane przez wytwórnię Naxos w 2018 roku.
Ghadeer Abaido jest palestyńsko-jordańską pianistką z dużym doświadczeniem - począwszy od wykonywania dzieł klasycznych jako solistka po współpracę z zespołami kameralnymi i orkiestrami w krajach Bliskiego Wschody, Europy i Stanów Zjednoczonych. Ghadeer Abaido uzyskała licencjat w Narodowym Konserwatorium Muzycznym w Jordanii. Przez krótki czas pracowała w Dubaju jako kompozytorka muzyki filmowej, a jej dzieła zdobyły nagrody Lynx i zostały zaprezentowane na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Dubaju. W 2017 roku przeprowadziła się do Stanów Zjednoczonych, gdzie ukończyła studia magisterskie na Uniwersytecie Południowej Florydy pod kierunkiem profesora Svetozara Ivanova. Następnie w latach 2019-2022 realizowała studia doktoranckie na Uniwersytecie Iowa w dziedzinie gry na fortepianie pod kierunkiem dra Rene Lecuony. Brała również udział w kursach mistrzowskich prowadzonych pod kierunkiem światowej sławy pianistów, takich jak Ralf Gothoni, Valentina Lisitsa, Antonio Pompa-Baldi i Richard Goode.
Ghadeer Abaido wykonuje muzykę kameralną oraz aranżuje utwory orkiestrowe na marimbę i fortepian w duecie z Williamem Brownem. Duet Abaido-Brown po raz pierwszy spotkał się na Uniwersytecie Południowej Florydy, debiutując elektryzującym wykonaniem Danse Macabre. Ghadeer Abaido aktualnie pracuje na stanowisku adiunkta w Uniwersytecie Południowej Florydy oraz jako instruktorka w Tampa Bay Music Academy.
John Keats - autor poematu „Fancy”
Urodził się w 1795 roku w miejscowości Moorgate nieopodal Londynu, gdzie współcześnie znajduje się upamiętniający ten fakt bar o nazwie „Keats The Grove”. Jest jednym z głównych przedstawicieli romantyzmu, obok Edmunda Spensera nazywanym w Anglii poetą poetów. Za życia był niedoceniany i atakowany przez ówczesnych krytyków literackich, natomiast po śmierci wywarł ogromny wpływ na poetów postromantycznych z kręgu Alfreda Tennysona, a jego legenda stała się tematem dzieł wielu ówczesnych i późniejszych angielskich twórców. John Keats był wyznawcą ideału piękna pojmowanego sensualistycznie, które starał się oddawać przez zastosowanie rozbudowanych form wierszowanych i rytmicznych oraz malownicze opisy. Plastyka i muzyczność jego utworów wywarła spory wpływ na twórczość tzw. prerafaelitów. Pierwsze wiersze Johna Keatsa pojawiły się w piśmie zatytułowanym "Examiner" (1816). W 1818 roku Keats i jego przyjaciel Charles Armitage Brown wyruszyli do Irlandii, a potem Szkocji śladami jednego z mentorów poety – Roberta Burnsa. W 1819 roku Keats zakochał się z wzajemnością w Fanny Brawne. W 2009 roku powstał film o romansie Fanny i Johna pt.: „Jaśniejsza od gwiazd”, wyreżyserowany przez Jane Campion.
Wczesna twórczość Keatsa, podobnie jak większości poetów angielskiego romantyzmu, silnie związana była z poetyką klasyczną, zwłaszcza wierszami renesansowego poety Edmunda Spensera. Cechą charakterystyczną dojrzałej twórczości Keatsa były liczne nawiązania do antyku i mitologii z oświeceniową dbałością o kunsztowność formy. Przejawem silnych związków z klasycyzmem było także umiłowanie Keatsa do hymnu i ody, których stał się jednym z najwybitniejszych przedstawicieli w literaturze XIX wieku.
John Keats zdążył wydać za życia trzy tomy poezji (1817, 1818 i 1820), zawierające ballady, ody i poematy. Pierwszym znanym utworem poety jest krótki, składający się z dwóch wersów wiersz filozoficzno-refleksyjny (1814) pt. „O śmierci”, oparty na modnym w okresie baroku zestawieniu życie – sen – śmierć. W pierwszym tomie poezji Keatsa dominują zatem niewielkie objętościowo wiersze oraz sonety. Autor wiele miejsca poświęca rozważaniom na temat istoty bycia poetą, związku idealnej wizji sztuki z jej urzeczywistnieniem, problemem tworzywa i treści literackiej. Pojawiają się również utwory manifestujące romantyczny bunt, indywidualizm i uwielbienie przyrody. Wśród wydanych utworów znajdują się wiersze rozsławiające m.in. pamięć po Tadeuszu Kościuszce (napisany w grudniu 1816 roku) i Robercie Burnsie. Kościuszko pojawia się w utworze Keatsa jako bohater ponadczasowy. Nie spotkali się nigdy, a autor nie był nawet zainteresowany polskimi sprawami, w wierszu nie wspomina nic o pochodzeniu i narodowości Kościuszki, nie podaje też żadnych faktów z jego życia. Na czym polegał urok Kościuszki dla Keatsa i pytanie dlaczego potraktował polskiego generała jako figurę poetycką stało się nawet podstawą podjętych rozważań opublikowanych w serii naukowo‑literackiej „Prelekcje Mistrzów” Wydziału Filologicznego Uniwersytetu w Białymstoku. Ostatni zbiór wierszy Keatsa z 1820 zawierał kilka utworów balladowych, gatunku, po który poeta dotąd nie sięgał. Ich tematem jest odwieczna walka płci między kobietą a mężczyzną, ukryta pod subtelnymi obrazami zaczerpniętymi ze średniowiecznych legend oraz mitologii greckiej.
Pierwsze w Polsce tłumaczenia wierszy Keatsa ukazały się późno i w niewielkiej liczbie. Uwagę na jego poezję zwróciło dopiero pokolenie Młodej Polski, a autorem pierwszych jej przekładów był Jan Kasprowicz. Keatsa tłumaczyli również: Antoni Lange, Juliusz Żuławski, Władysław Nawrocki, Leopold Lewin, Stanisław Barańczak czy Zygmunt Kubiak. Poemat „Fancy” jak dotąd nie został przetłumaczony na język polski.
Pomiędzy utworami muzycznymi usłyszymy tekst poematu angielskiego autora Johna Keatsa (1795-1821) w interpretacji Setha Travaglino.
PROGRAM:
“Fancy”
Ghadeer Abaido i Svetozar Ivanov – fortepian na 4 ręce
Gottes Zeit ist die allerbeste Zeit, BWV 106 – J. S. Bach (1685-1750)
Fantasy in F Minor, K 608 – Wolfgang Amadeus Mozart (1756-1791)
Fancy for two to play – Thomas Tomkins (1572-1656)
Gravity – David Lang (b.1957)
A Verse for two to play – Nicholas Carleton (1570-1630)
Fantasy in F Minor, D 940 – Franz Schubert (1797-1828)
Gottes Zeit ist die allerbeste Zeit, BWV 106 – J. S. Bach (1685-1750)
Poemat Fancy” Johna Keatsa (1795-1821) w interpretacji Setha Travaglino
Bezpłatne wejściówki na koncert do pobrania pod linkiem:
https://bilety.willadecjusza.pl/index.php/repertoire.html?id=315
Svetozar Ivanov jest profesorem fortepianu na Uniwersytecie Południowej Florydy, prowadził również klasy fortepianu podczas Green Mountain Chamber Music Festival w Vermont, Festiwalu Muzycznym Brancaleoni we Włoszech, Festiwalu Pianistycznym w Pradze w Czechach, Festiwalu Pianistycznym Walled City w Irlandii Północnej oraz jest dyrektorem artystycznym Dyrektor Steinway Piano Series na Florydzie, a także nowo utworzonego Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego Brancaleoni. Jest artystą Steinwaya, posiada stopnie naukowe w Bułgarskim Konserwatorium Narodowym i Uniwersytecie Michigan (doktor sztuk muzycznych). Artysta wielokrotnie występował z recitalami i koncertami z orkiestrą na całym świecie.
Svetozar Ivanov jest szczególnie znany z oryginalnych projektów, łączących ze sobą różne formy sztuki (filmy dokumentalne, filmy artystyczne, animacje, poezja, opowiadania, taniec na żywo, obrazy, światła). Jego DVD „Perpetual Tango” będące syntezą muzyki, ruchu, multimediów zostało wydane przez wytwórnię Naxos w 2018 roku.
Ghadeer Abaido jest palestyńsko-jordańską pianistką z dużym doświadczeniem - począwszy od wykonywania dzieł klasycznych jako solistka po współpracę z zespołami kameralnymi i orkiestrami w krajach Bliskiego Wschody, Europy i Stanów Zjednoczonych. Ghadeer Abaido uzyskała licencjat w Narodowym Konserwatorium Muzycznym w Jordanii. Przez krótki czas pracowała w Dubaju jako kompozytorka muzyki filmowej, a jej dzieła zdobyły nagrody Lynx i zostały zaprezentowane na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Dubaju. W 2017 roku przeprowadziła się do Stanów Zjednoczonych, gdzie ukończyła studia magisterskie na Uniwersytecie Południowej Florydy pod kierunkiem profesora Svetozara Ivanova. Następnie w latach 2019-2022 realizowała studia doktoranckie na Uniwersytecie Iowa w dziedzinie gry na fortepianie pod kierunkiem dra Rene Lecuony. Brała również udział w kursach mistrzowskich prowadzonych pod kierunkiem światowej sławy pianistów, takich jak Ralf Gothoni, Valentina Lisitsa, Antonio Pompa-Baldi i Richard Goode.
Ghadeer Abaido wykonuje muzykę kameralną oraz aranżuje utwory orkiestrowe na marimbę i fortepian w duecie z Williamem Brownem. Duet Abaido-Brown po raz pierwszy spotkał się na Uniwersytecie Południowej Florydy, debiutując elektryzującym wykonaniem Danse Macabre. Ghadeer Abaido aktualnie pracuje na stanowisku adiunkta w Uniwersytecie Południowej Florydy oraz jako instruktorka w Tampa Bay Music Academy.
John Keats - autor poematu „Fancy”
Urodził się w 1795 roku w miejscowości Moorgate nieopodal Londynu, gdzie współcześnie znajduje się upamiętniający ten fakt bar o nazwie „Keats The Grove”. Jest jednym z głównych przedstawicieli romantyzmu, obok Edmunda Spensera nazywanym w Anglii poetą poetów. Za życia był niedoceniany i atakowany przez ówczesnych krytyków literackich, natomiast po śmierci wywarł ogromny wpływ na poetów postromantycznych z kręgu Alfreda Tennysona, a jego legenda stała się tematem dzieł wielu ówczesnych i późniejszych angielskich twórców. John Keats był wyznawcą ideału piękna pojmowanego sensualistycznie, które starał się oddawać przez zastosowanie rozbudowanych form wierszowanych i rytmicznych oraz malownicze opisy. Plastyka i muzyczność jego utworów wywarła spory wpływ na twórczość tzw. prerafaelitów. Pierwsze wiersze Johna Keatsa pojawiły się w piśmie zatytułowanym "Examiner" (1816). W 1818 roku Keats i jego przyjaciel Charles Armitage Brown wyruszyli do Irlandii, a potem Szkocji śladami jednego z mentorów poety – Roberta Burnsa. W 1819 roku Keats zakochał się z wzajemnością w Fanny Brawne. W 2009 roku powstał film o romansie Fanny i Johna pt.: „Jaśniejsza od gwiazd”, wyreżyserowany przez Jane Campion.
Wczesna twórczość Keatsa, podobnie jak większości poetów angielskiego romantyzmu, silnie związana była z poetyką klasyczną, zwłaszcza wierszami renesansowego poety Edmunda Spensera. Cechą charakterystyczną dojrzałej twórczości Keatsa były liczne nawiązania do antyku i mitologii z oświeceniową dbałością o kunsztowność formy. Przejawem silnych związków z klasycyzmem było także umiłowanie Keatsa do hymnu i ody, których stał się jednym z najwybitniejszych przedstawicieli w literaturze XIX wieku.
John Keats zdążył wydać za życia trzy tomy poezji (1817, 1818 i 1820), zawierające ballady, ody i poematy. Pierwszym znanym utworem poety jest krótki, składający się z dwóch wersów wiersz filozoficzno-refleksyjny (1814) pt. „O śmierci”, oparty na modnym w okresie baroku zestawieniu życie – sen – śmierć. W pierwszym tomie poezji Keatsa dominują zatem niewielkie objętościowo wiersze oraz sonety. Autor wiele miejsca poświęca rozważaniom na temat istoty bycia poetą, związku idealnej wizji sztuki z jej urzeczywistnieniem, problemem tworzywa i treści literackiej. Pojawiają się również utwory manifestujące romantyczny bunt, indywidualizm i uwielbienie przyrody. Wśród wydanych utworów znajdują się wiersze rozsławiające m.in. pamięć po Tadeuszu Kościuszce (napisany w grudniu 1816 roku) i Robercie Burnsie. Kościuszko pojawia się w utworze Keatsa jako bohater ponadczasowy. Nie spotkali się nigdy, a autor nie był nawet zainteresowany polskimi sprawami, w wierszu nie wspomina nic o pochodzeniu i narodowości Kościuszki, nie podaje też żadnych faktów z jego życia. Na czym polegał urok Kościuszki dla Keatsa i pytanie dlaczego potraktował polskiego generała jako figurę poetycką stało się nawet podstawą podjętych rozważań opublikowanych w serii naukowo‑literackiej „Prelekcje Mistrzów” Wydziału Filologicznego Uniwersytetu w Białymstoku. Ostatni zbiór wierszy Keatsa z 1820 zawierał kilka utworów balladowych, gatunku, po który poeta dotąd nie sięgał. Ich tematem jest odwieczna walka płci między kobietą a mężczyzną, ukryta pod subtelnymi obrazami zaczerpniętymi ze średniowiecznych legend oraz mitologii greckiej.
Pierwsze w Polsce tłumaczenia wierszy Keatsa ukazały się późno i w niewielkiej liczbie. Uwagę na jego poezję zwróciło dopiero pokolenie Młodej Polski, a autorem pierwszych jej przekładów był Jan Kasprowicz. Keatsa tłumaczyli również: Antoni Lange, Juliusz Żuławski, Władysław Nawrocki, Leopold Lewin, Stanisław Barańczak czy Zygmunt Kubiak. Poemat „Fancy” jak dotąd nie został przetłumaczony na język polski.